Terug

De laatste keer dat ik bij jou was

had ik nog houvast.

Houd vast aan die gedachten, 

omdat het warm en vertrouwd was.

Ik zie mezelf nog steeds denken van

"Agh, Ik hou vast wel van wat zal volgen"

"bij de volgende boom volg ik me wederhelft

en maak de boomhut met hout vast aan de wortels."

De diepgewortelde heimwee

gecamoufleerd door

nog onbekende impulsen

wil bij elke bestemming van het schip vluchten.

Beknopt door alle indrukken,

wil ik de knoppen allemaal indrukken

om terug te spoelen en de eerstvolgende vlucht te boeken

naar waar ik mijn stempels voor het eerst drukte.

De laatste keer dat ik bij jou was. Was je vanzelfsprekend.

Als een ondergewaardeerde routine aanwezig.

Je bent de bodem die mij liet bloeien als lentedagen,

me liet groeien en sterk maakte, want het onbesproken werd vanzelf sprekend.

Je vertegenwoordigt de comfortzone

waar mijn persoonlijkheden fuseerde tot een eenheid verenigt.

Je bent de fundering waar de constructie van mijn karikatuur op rust

en de cementlaag tussen mijn eerste bouwstenen.

Je bent de plaats waar geluk nog op mijn speeddial stond

en mijn hart open vertoond werd in een vitrinekast.

De plaats waar ik nog geen kennis had van verdriet,

omdat plezier nog een vriend was die onuitgenodigd op visite kwam.

Je bent de plaats waar het kind in mij nog steeds woont,

de volwassen ik af en toe heen loopt,

uit heimwee, omdat ik deze tijd weet

van hetgeen waardoor ik nu niet meer genieten kan.

Ik wil terug naar jou, terug naar de bouw,

waar de graat in mijn rug werd gebouwd.

Terug naar de bout waarin de eerste plug werd gedouwd

van mijn hart's constructie in goud.

Terug naar het hout

waaruit ik gesneden ben,

de vergeten weg,

terug naar het woud.

Terug naar gesust met een kus voor de 'au'

terug naar onschuld en terug naar de fout

De fout waardoor de onschuld stuk ging en ik mezelf terug dwing

naar de laatste puzzelstukken die ik kan berusten op jou

Ik wil terug naar vertrouwd, terug naar vanouds,

terug naar de blauw-druk, terug naar de kou,

terug naar opgewarmd worden door mijn komst terug weer bij jou

Ik wil terug naar geluk, terug naar bewust, terug op de brug, tussen rust en vertrouwd

Maar per ongeluk

is het toch gelukt zonder jou

om op eigen benen te staan

en uit de voeten te kunnen met wat me betreurt of berouwt

Toch wil ik terug naar daar waar ik verdwaalde

tot waar de koning in mij niet meer de baas is.

Ik wil terug naar veilig, heilig en verder vrij weinig,

want ik vlucht vlug terug naar de basis.

Terug naar het nest waar ik kattekwaad uitvogelde

en de buren opvliegerig maakte.

Terug naar de haven waar ik ervaarde de kapitein te zijn op een zee van tijd

en geluidsgolven te kunnen verschepen zonder limiet als kranen.

Uit het oog, uit het hart,

toch zien we dat ons contact niet verwatert.

Verlang naar je als een loyale hond

op zoek naar zijn mand en verloren dierbaren.

En dan schreeuw ik het uit

"waar ben je, toch?"

Ik ruik je zelfs nog

maar het kind in me, is buiten en zwerft rond.

Dus nodig me uit met een envelop

maar schrijf niet het juiste adres erop,

want dan gaat de brief retour afzender

en volg ik de postbode naar waar de zoektocht naar mijn thuis en mezelf begon.

Sinds de laatste keer dat ik bij jou was

ben ik zo vaak verhuisd dat ik in mijn huis een thuis mis.

Er zijn thuis mistbanken ontstaan

alsof er steeds ruis op mijn buis is.

Maar mijn woorden die in je oor gaan,

belichamen dat ik iets hards lever

desondanks ben ik afwezig, door het constante camping-leven-zonder-

vakantie-gevoel-mechanisme, dat bij mij onderhuids zit.

De schie ligt in het geschied,

de geschiedenis schets het heden af,

ben een getekend man, omdat ik sinds ons afscheid,

verder van je af rijd, op mijn levenspad.

Het voelt alsof ik altijd op een reis ben

en overal maar voor korte tijd ben

Na elke korte stop? Ik rijd weg, zonder de volgende te volgen,

vervolg ik vervolgens op mijn weg

die me volgens mij wegleidt

naar het volgende station en tijdperk.

Dus leef ik alsof ik elke dag te laat

op het perron van me trein ben.

Ik wil terug naar jou

en terug naar de bouw,

waar de graat in mijn rug

werd gebouwd.

Terug naar de bout

waarin de eerste plug werd gedouwd

in mijn hart's

constructie van goud.

Ik wil terug naar het hout

waaruit ik gesneden ben

de vergeten weg,

terug naar het woud.

Terug naar gesust

met een kus voor de au

Ik wil terug naar de onschuld

en terug naar de fout,

De fout waardoor de onschuld stuk ging

en ik mezelf nu terug dwing

naar de laatste puzzelstukken

die ik kan berusten op jou

Terug naar vertrouwd

Terug naar vanouds

Terug naar de blauw-druk

Terug naar de kou

Terug naar opgewarmd worden

door mijn komst terug weer bij jou

Ik wil terug naar geluk en terug naar bewust weer terug op de brug

Vond je dit een mooi verhaal? Like, volg en deel het dan met je vrienden en familie.
We zijn ontzettend benieuwd naar jouw eigen verhaal over Rotterdam! Doe je ook mee met de RotterdamSchrijft schrijfwedstrijd? Je kunt toffe prijzenpakketten winnen. Meer informatie www.rotterdamschrijft.nl